"Bütün Sokaklarım" Bülent Ortaçgil
.
.
.
Kırılıyorum...
Hep aynı yerimden.
Kırılıyorum....
En çok da kendime.
Kendime söz geçiremeyişime.
Aynı yerden yer açmama...ve O yerin öylece kalmasına.
Kırılıyorum.
Hissiyatın fiiliyata geçemeyişine.
Erken derken, geç kalmış olmama...
Kırılıyorum.
Hep aynı yerimden.
Zor oluşuna...olduramayışına.
Uykusuzluğumun sebebine.
Değerimi bilmeyişime.
Kırılıyorum
Bilmeyişine...
Dertlerime dert ekleyişime.
Kırılıyorum.
Sandığımdan ince oluşuma.
Anlamak istemeyişime.
Tuttuğum eli canımı acıttığı halde bırakamayışıma.
İçimden geldiği gibi, gidişine.
Hakkettiklerimi duyamayışıma
özlemin kalıcılığına
HASILI?
Aynı yerden; aynı sebeplerden kırılıyorum...
Belli ki yer etmiş.
.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder